سردار حاج قاسم سلیمانی

مردد بودم بنویسم یا نه!! ترسیدم فردا انگه سیاسی بودن یا جناحی بودن بچسبونن. یا با رفتن و اقامتم توی کشور دیگه مخالفت کنن. اما مگه چن روز زنده ایم که نخواهیم حرفای دلمون رو بگیم.

مگه میشه آدم در قبال مردی که خونواده، خواب و رفاه خودش رو قربونی خواب  آروم و امنیت کشورش کرده سکوت کنه و حداقل با این نوشتن ها ازش تشکر نکنه

چطور می تونم سکوت کنم در حالی که کشورای دنیا باعکس سردار لب خیابون ایسادن و از خدمات این مرد تشکر می کنن.

سرداری که هرجا صدای مظلومی می شنید می رفت... چه فرقی می کرد که این صدا از افغانستان باشه یا یمن، عراق باشه یا سوریه...کرد باشه یا عرب، فارس باشه یا افغان...

با این هوشی که داشت می تونست مثل یه نخبه تو بهترین جای دنیا زندگی کنه یا مثل خیلیای دیگه تو لندن زندگی کنه یا تورنتو، تو پاریس زندگی کنه یا واشنگتن و درمقابل فریادای مظلومی که دورش رو گرفتن گوشاش رو بگیره و به روی ظلمایی که میبینه چشماش رو ببنده ...مثل خیلی از ماها... پس اگه نمی تونیم مثل اون باشیم حداقل می تونیم قدردانش باشیم

من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق